Толкова искам очите ти да видя...
Душата ми опустошена, пепелта затихваща...
Тук ли съм, питам сърцето.
Толкова искам... Не зная....
Животът подел възраждане. Така е неистово.
Болката не усещам. Пак те искам...
Толкова много и толкова малко...
Учестено дишам. Докосване но...
Едничък стих. Буря разпиляваща.
Лъчи сребристи и морска пяна...
Планински зов. Толкова си близко!
Назад отминалото. Безконечно е вече.
Толкова много те искам...