Луната дойде при мен,
превърна нощта ми в ден
Една такава светла и ярка,
ясно е, облак не се мярка.
Лунен лъч през стъклото,
нежно ми гъделичка окото.
Прииска ми се да я пипна,
и за миг от леглото да хрипна.
Станах и отидох до балкона,
луната бе с ореол на икона.
Все така ярка и пълна,
прекрасна и безмълвна..
Постоях ,постоях и помечтах,
стана ми хладно и се прибрах.
Ще я видя ли утре - не знам!
и лунния лъч го нямаше там...
Леглото ми бе готово,
да ме приеме отново...
Скрих се в още топлата завивка,
и заспах отново със усмивка.
Това няма да се повтори.
Сънят отново ме събори...
23,03,2011 г.